ชุดขาวข้าราชการถือเป็นเครื่องแบบที่มีเอกลักษณ์และสะท้อนถึงความเป็นข้าราชการของประเทศไทยมาอย่างยาวนาน ซึ่งมีที่มาจากประวัติศาสตร์และความเชื่อทางวัฒนธรรมที่ยาวนาน
ในอดีตสมัยรัชกาลที่ 5 พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงนิยมให้ข้าราชการสวมชุดขาว เนื่องจากทรงเห็นว่าเป็นสีที่บริสุทธิ์ สะอาด เรียบง่าย และแสดงถึงความสุภาพเรียบร้อย สอดคล้องกับคุณลักษณะที่พึงประสงค์ของข้าราชการผู้ปฏิบัติหน้าที่อันสำคัญต่อบ้านเมือง
นอกจากนี้ ชุดขาวยังสื่อถึงความหมายทางพุทธศาสนา โดยสีขาวเป็นสีของความบริสุทธิ์ ปราศจากมลทินและเป็นสัญลักษณ์แห่งสันติสุข การสวมชุดขาวจึงเปรียบเสมือนการแสดงออกถึงความตั้งใจบริสุทธิ์และความจงรักภักดีต่อสถาบันหลักของชาติ นับเป็นการสร้างภาพลักษณ์ที่ดีให้กับข้าราชการ
หลังจากนั้นมา ชุดขาวก็ได้รับการสืบทอดเป็นเครื่องแบบข้าราชการอย่างเป็นทางการ โดยมีการกำหนดรูปแบบของเสื้อเชิ้ตคอเปิด กระโปรงหรือกางเกงขายาว เข็มขัดหนังสีดำ พร้อมรองเท้าหนังหรือผ้าใบสีดำ เพื่อให้ข้าราชการทุกระดับชั้นสวมใส่เมื่อต้องปฏิบัติงานหรือเข้าเฝ้าพระมหากษัตริย์
ในปัจจุบัน ชุดขาวยังคงเป็นเครื่องแบบข้าราชการที่ต้องสวมใส่ในโอกาสสำคัญต่างๆ อาทิ วันเฉลิมพระชนมพรรษาของพระมหากษัตริย์ งานพระราชพิธีต่างๆ หรือเมื่อต้องปฏิบัติงานในหน้าที่ราชการ เป็นการแสดงออกถึงความเคารพเทิดทูนและจงรักภักดีต่อสถาบันพระมหากษัตริย์ รวมถึงสะท้อนให้เห็นถึงความวินัย ความสำรวมระเบียบวินัย และคุณธรรมจริยธรรมของข้าราชการผู้ปฏิบัติหน้าที่รับใช้ประชาชน
อย่างไรก็ตาม ในชีวิตประจำวันการแต่งกายของข้าราชการก็มีการผ่อนปรนให้สวมใส่ชุดสุภาพเรียบร้อยและเหมาะสมกับลักษณะงานและสถานที่ปฏิบัติงาน แต่เมื่อถึงโอกาสสำคัญต้องสวมใส่ชุดขาวเพื่อเป็นการแสดงออกถึงความจงรักภักดีและศรัทธาต่อสถาบันพระมหากษัตริย์อย่างสม่ำเสมอ
ชุดขาวข้าราชการจึงไม่ใช่แค่เพียงเครื่องแต่งกาย แต่เป็นสัญลักษณ์อันทรงคุณค่าที่สะท้อนประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมอันยาวนานของคนไทย เป็นการแสดงออกถึงเกียรติภูมิและคุณธรรมของข้าราชการที่พึงมีต่อหน้าที่การงานและการเทิดทูนสถาบันหลักของชาติ การสวมชุดขาวจึงเป็นเกียรติและความภาคภูมิใจของข้าราชการที่ได้ปฏิบัติหน้าที่อย่างสง่างามเพื่อแผ่นดินไทย